کفش کالج ورساچ کفشی است که از یک تکه چرم نرم یا پوست گوزن درست می شوند. کف و کناره ها در بالا به هم دوخته می شود و گاهی یک وصله (یک تکه چرم اضافی) به آن اضافه می شود.
در حالی که کفی نرم و انعطاف پذیر است، رویه آن با منجوق یا گلدوزی تزئین شده است. اگرچه گهگاه در داخل خانه پوشیده می شد، اما مقرنس های سنتی برای پوشیدن در بیرون ابداع شدند.
کاربران اصلی این کفش ها قبایل بومی آمریکای شمالی، شکارچیان، بازرگانان، مهاجران اروپایی و بسیاری دیگر بودند که بیشتر وقت خود را در خارج از منزل سپری می کردند.
در حالی که عملکرد اصلی یکسان بود، طرح و گلدوزی بسته به قبیله متفاوت بود. بنابراین مقرنس‌ها یکی از راه‌های شناسایی قبیله یا نژاد بودند.
در طول قرن نوزدهم، کفش کالج ها معمولاً بخشی از هرالدریک کانادایی بودند. رایج ترین مدل کفش هندی کالج ساده بود. امروزه کفش کالج ها در اکثر کشورها محبوب هستند.
این کفش کالج ورساچ دارای یک توری در جلو هستند که با یک فلپ پوشیده شده است. روکش با سگک به قسمت بیرونی کفش وصل می شود.
یک چفت قفل کننده ساخته شده است تا اطمینان حاصل شود که شانه گیره جناغی در توری ها گیر نمی کند. این موکاسین ها از پاها محافظت می کنند، عرق را جذب می کنند و کف چوب های سخت را به خوبی می گیرند
عملکرد کفش کالج ورساچ محافظت از پاها بود و در عین حال به پوشنده اجازه می داد زمین را احساس کند. موکاسین‌های سرخپوستان دشت‌ها کفی سخت داشتند، زیرا جغرافیای منطقه عمدتاً سنگ و کاکتوس بود. برای قبایل هند شرقی، دمپایی نرم تر ترجیح داده می شد زیرا زمین های آنها با درختان جنگلی پوشیده شده بود.
مانند بسیاری از فرهنگ‌ها در سراسر جهان که در آن کفش‌ها در داخل خانه پوشیده نمی‌شوند، کالج نیز بیرون از در رها می‌شود. اگرچه او برای پوشیدن در لباس های سنتی طراحی شده است، اما اکنون لباس های مدرن نیز می پوشد.
هر کسی، صرف نظر از طبقه اجتماعی و پیشینه اش، می تواند آن را بپوشد. دو نوع اصلی از این کفش ها وجود دارد پنجه گرد برای زنان و پنجه مربع برای مردان. کالج معمولاً از پائولونیا، گیاهی بومی آسیا که چوبی سبک و در عین حال قوی تولید می کند، تهیه می شود.
