کیت آزمایشگاهی اصفهان که به عنوان کیت کشت یا کیت نمونه نیز شناخته می شود، یک قطعه معمولی از ظروف شیشه ای آزمایشگاهی است که از طولی انگشت مانند از شیشه یا کیت پلاستیکی شفاف تشکیل شده است که در بالا باز و در پایین بسته می شود.
کیت های آزمایش معمولاً در قفسه های مخصوص کار قرار می گیرند. کیت های آزمایشی که برای کارهای شیمیایی عمومی در نظر گرفته شده‌اند، معمولاً به دلیل مقاومت نسبی آن در برابر گرما، از شیشه ساخته می‌شوند.
کیت های ساخته شده از شیشه های مقاوم در برابر انبساط، عمدتاً شیشه بوروسیلیکات یا کوارتز ذوب شده، می توانند دمای بالا تا چند صد درجه سانتیگراد را تحمل کنند.
کیت های شیمی در طول‌ها و عرض‌های زیادی، معمولاً از 10 تا 20 میلی‌متر عرض و 50 تا 200 میلی‌متر طول دارند.[1] قسمت بالایی اغلب دارای یک لبه گشاد است که به بیرون ریختن محتویات کمک می کند.
یک کیت آزمایش شیمی معمولاً دارای کف صاف، ته گرد یا ته مخروطی است. برخی از کیت های آزمایش برای پذیرش یک درپوش شیشه ای زمین یا یک کلاهک پیچی ساخته شده اند. آنها اغلب با یک شیشه زمین کوچک یا لعاب سفید در نزدیکی قسمت بالایی برای برچسب زدن با مداد ارائه می شوند.
کیت های آزمایش به طور گسترده توسط شیمیدانان برای رسیدگی به مواد شیمیایی، به ویژه برای آزمایش ها و سنجش های کیفی استفاده می شود.
قسمت های کروی و عمودی آنها از دست دادن جرم در هنگام ریختن را کاهش می دهد، شستشوی آنها را آسان تر می کند و امکان نظارت راحت بر روی محتویات را فراهم می کند. گردن بلند و باریک کیت آزمایش سرعت انتشار گازها به محیط را کاهش می دهد.
کیت های آزمایش ظروف مناسبی برای گرم کردن مقادیر کمی مایعات یا جامدات با مشعل Bunsen یا مشعل الکلی هستند. کیت معمولاً با گیره یا انبر توسط گردن نگه داشته می شود.
با کج کردن کیت، می توان کف آن را تا صدها درجه در شعله گرم کرد، در حالی که گردن نسبتاً خنک باقی می ماند و احتمالاً به بخارات اجازه می دهد روی دیواره های آن متراکم شوند. کیت جوش یک کیت آزمایش بزرگ است که به طور خاص برای جوشاندن مایعات در نظر گرفته شده است.
