سیم جوش یک ماده ضروری برای جوشکاری با هر ماهیت است. برای هر نوع جوشکاری استفاده می شود. در جوشکاری قوس الکتریکی استفاده می شود.
تولید جوش درزها نازک و دارای ویژگی قوی هستند. آنها به گونه ای شکل گرفته اند که می توانند بار هر فشاری را تحمل کنند. مصرف مواد به صرفه است و خود کار مداوم و یکنواخت است. قوس به طور مداوم و پیوسته می سوزد. این مزیت اوست
سیم جوش میکا دارای خواص خاصی است. انعطاف پذیری و انعطاف پذیری با مقدار کربنی که مجموعه شیمیایی آن دارد تعیین می شود. وابستگی نسبت معکوس دارد. در محتوای کم، این خواص بیشتر مشخص می شود.
مواد تشکیل دهنده دوپینگ در مواد توسط عناصر شیمیایی مختلف نشان داده می شوند. ممکن است حاوی ناخالصی های مختلفی باشد.
این می تواند گوگرد و فسفر باشد. هرچه این ناخالصی ها کمتر باشد، سیم با کیفیت بالاتری خواهد بود. اگر فلز آهنی در حال جوشکاری باشد، معمولا از سیم فولادی کربنی استفاده می شود. اگر فلزات غیر آهنی جوش داده شوند، سیم برای یک ماده خاص انتخاب می شود.
چنین ماده ای ممکن است به شکل پودر، ماهیت فعال شده و مخلوط شود. نمای جامد برای انواع مختلف جوش استفاده می شود. الکترودها نیز از آن ساخته می شوند.
نسخه پودری به شکل لوله توخالی است. حاوی پودر فلاکس است. ترکیب پودر شامل مواد شیمیایی و آلیاژهایی است. شار از حمله هوا به فلز جلوگیری می کند.
در این حالت جوش ها اکسید نمی شوند. تحت عمل آن، خود درز تشکیل می شود. تحت تأثیر او، جوشکاری پارامترهای فنی بالایی دارد. جوشکاری نیازی به گاز ندارد. این به شما امکان می دهد حتی در شرایط باد کار کنید.
برش پلاسما از طریق این سیم قسمت های مختلفی رسوب می کند که تحت فشار زیاد و تحت تأثیر بارهای سنگین کار می کنند.
افزودنی های پودری در سیم فعال شده گنجانده شده است. آنها قادرند قوس جوشکاری را مشتعل کنند. درز در طبیعت یکنواخت است و پاشش فلز کمترین مقدار است.
روی چنین سیمی می توان یک لایه مس رسوب داد. این مقاومت در برابر خوردگی را بهبود می بخشد. سیم جوش به عنوان ماده پرکننده عمل می کند.
در طول فرآیند ذوب می شود و درز را پر می کند. فلز در حین جوشکاری پاشیده می شود و سیم تلفات آن را جبران می کند. میله ها و نوارها ممکن است استفاده شود.
سیم پرکننده باید به درستی انتخاب شود. نیاز اصلی شباهت ترکیب شیمیایی آن با مواد جوشکاری است. هر چه کربن بیشتر باشد، درز شکل پذیرتر خواهد بود.
شرط دوم این است که نقطه ذوب سیم باید کمتر از نقطه ذوب فلز در حال جوش باشد. در دماهای بالاتر، احتمال سوختن فلز بیشتر است. ذوب باید یکنواخت باشد.
در این صورت درز فاقد ایراد بوده و یکدست است. اگر دمای ذوب به اشتباه انتخاب شود، ترک هایی روی درز ایجاد می شود. درز سرباره خواهد شد. اما ناخوشایندترین لحظه، تشکیل احتمالی حفره های پنهان است. آنها می توانند داخل خود درز باشند.
