روش کار برای درست کردن میوه خوری فیروزه کوبی به این صورت است که ابتدا ظرفی از مس، برنج، نقره یا قطعات زیورآلات فلزی را به عنوان لایه پایه انتخاب می کنند و سپس دور آن را با نخ فلزی نازکی به ارتفاع 2 یا 3 میلی متر می پوشانند و روی آن جوش می دهند. ظرف.
در صورت برجسته بودن سطح میوه خوری فیروزه کوبی، داخل طرح نیز با همان نخ های فلزی روکش و جوش داده می شود که علاوه بر زیبایی باعث دوام بیشتر سطح فیروزه می شود.
بعد از آن تکه های ریز و درشت فیروزه را جدا کرده و بعد تمیز می کنند. سپس بدن را تا 30 درجه سانتیگراد گرم می کنند و در حین حرارت دادن مقداری پودر لاک گردو روی محل داغ می پاشند تا ذوب شود سپس ذرات فیروزه را روی محل قرار می دهند تا سطح مورد نیاز را کاملا بپوشاند.
اگر سطح گرد میوه خوری فیروزه کوبی باشد، فیروزه در چند مرحله اجرا می شود. این مهمترین مرحله در ساخت فیروزه است. برای پرکردن جاهای خالی، ظرف را دوباره تا 40 درجه گرم می کنند.
دوباره میوه خوری فیروزه کوبی لاک زده و فضاهای خالی را با سنگ های کوچکتر پوشانده و در نهایت فضاهای بسیار کوچک و خالی را با مایع آبی مخصوص پر می کنند. سپس به کمک دستگاه سنگ تراشی سطح اثر پرداخت شده و در مرحله پایانی فرآیند پرداخت صورت می گیرد که زیبایی خاصی به اثر هنری می بخشد.
هرچه فیروزه کاری در میوه خوری فیروزه کوبی استادانه تر باشد و قطعات سنگی منظم تر در کنار یکدیگر قرار گیرند، کار هنری تر است.
صنعت فیروزه سازی یکی از صنایع دستی است که سابقه چندانی ندارد و حدود هفتاد سال پیش مردی در مشهد به نام یوسف حکیمیان فیروزه را بر روی زیورآلاتی مانند گوشواره، دستبند، سنجاق و… می ساخت.
سپس صنعتگری به نام حاجی داداش این هنر را به اصفهان برد و امروزه یکی از معروف ترین صنایع دستی اصفهان است. فیروزه مورد استفاده در این هنر از کارگاه های فیروزه سازی و سنگ های فیروزه غیر قابل استفاده تامین می شود.
