استفاده از حنا هندی سنتی ریشه در خاورمیانه باستان و شبه قاره هند دارد، جایی که در تمدن هایی مانند بابل و مصر باستان استفاده می شد. در قرن چهارم در هند رواج داشت، که از هنر غار در دکن، به ویژه در غارهای آجانتا، مشهود است.
اصل حنا از واژه سانسکریت «mendhika» است که به گیاهی اطلاق می‌شود که رنگ قرمز آزاد می‌کند. بر اساس فرهنگ لغت اردو، هندی و انگلیسی کلاسیک حنا به «جشن عقد به مناسبت آغشته شدن دست و پای عروس به حنا» نیز اشاره دارد.
تزیین حنا کف دست و پای عروس: حنا نوعی هنر تشریفاتی است که در هند، پاکستان، بنگلادش و گاهی در افغانستان رایج است.
معمولاً در هنگام عروسی برای عروس سیک، مسلمان و هندو استفاده می شود. در راجستان، طرح هایی به دامادها داده می شود که اغلب به اندازه طرح های عروس هستند.
در آسام، جدای از ازدواج، به طور گسترده توسط زنان مجرد در دوران Rongali bihu استفاده می شود. خمیر مهندی معمولاً با استفاده از مخروط پلاستیکی، قلم مو یا چوب روی پوست مالیده می شود.
پس از حدود 15 تا 20 دقیقه، گل خشک می شود و شروع به ترک خوردن می کند و در این مدت می توان مخلوطی از آب لیمو و شکر سفید را روی طرح حنا قرار داد تا گل حنا دوباره مرطوب شود تا رنگ حنا تیره تر شود.
سپس ناحیه رنگ شده با دستمال، پلاستیک یا نوار طبی پیچیده می شود تا گرمای بدن قفل شود و رنگ شدیدتری روی پوست ایجاد شود.
روکش (نه یک روش سنتی)، به مدت دو تا شش ساعت یا گاهی یک شبه پوشیده می شود و سپس برداشته می شود.
هنگامی که برای اولین بار برداشته می شود، رنگ طرح حنا کم رنگ تا نارنجی تیره است و به تدریج در طی 24 تا 72 ساعت از طریق اکسیداسیون تیره می شود.
رنگ نهایی قهوه ای مایل به قرمز است و بسته به کیفیت و نوع خمیر حنا و همچنین محل استفاده از خمیر حنا بر روی بدن (لکه های پوست ضخیم تر تیره تر و طولانی تر از پوست نازک) می تواند بین یک تا سه هفته دوام داشته باشد.
مرطوب کردن با روغن های طبیعی مانند زیتون، دانه کنجد یا نارگیل نیز به افزایش طول عمر لکه کمک می کند. لایه برداری پوست، آب نمک و کلر در استخرهای شنا می تواند باعث محو شدن تاتو حنا شود.
