شیره انگور گلپایگان شربت غلیظی است که مردم از آن به عنوان شیرین کننده استفاده می کنند. این محصول فرعی فرآیند تولید شکر است و از نیشکر خرد شده یا چغندر قند به دست می آید.
ابتدا، تولیدکنندگان نیشکر یا چغندرقند را خرد می کنند تا آب آن را استخراج کنند. سپس آب میوه را می جوشانند تا کریستال های شکر تشکیل شود. شیره انگور شربت غلیظ و قهوه ای رنگی است که پس از جدا کردن کریستال ها از آب میوه باقی می ماند.
تولیدکنندگان این فرآیند را چندین بار تکرار می کنند و هر بار انواع مختلفی از شیره انگور تولید می کنند. انواع مختلف شیره انگور از نظر رنگ، قوام، طعم و محتوای قند متفاوت است.
شیره انگور سبک: این همان شربتی است که از اولین جوشیدن حاصل می شود. روشن ترین رنگ و شیرین ترین طعم را دارد. مردم معمولاً از آن در پخت و پز استفاده می کنند.
شیره انگور تیره: این همان شربتی است که از جوش دوم حاصل می شود. ضخیم تر، تیره تر و کمتر شیرین است. مردم می توانند از آن در پخت و پز استفاده کنند، اما رنگ و طعم متمایز به غذاها می بخشد.
شیره انگور بدون سولفور و گوگرد: شیره انگور با برچسب گوگرددار حاوی دی اکسید گوگرد اضافه شده است که به عنوان یک نگهدارنده عمل می کند و از فاسد شدن ملاس جلوگیری می کند.
واریته های گوگرددار نسبت به سایر گونه ها کمتر شیرین هستند. شیره انگور علاوه بر داشتن ویتامین ها و مواد معدنی، قند بسیار بالایی دارد. قند بیش از حد می تواند برای سلامتی افراد بسیار مضر باشد.
مصرف بیش از حد قند منبع مورد اعتماد با برخی از بزرگترین مشکلات سلامتی جهان از جمله چاقی، دیابت نوع 2 و بیماری قلبی مرتبط است.
متخصصان تغذیه ثبت شده توصیه نمی کنند که مردم شروع به خوردن شیره انگور برای مواد مغذی کنند زیرا محتوای قند آن بسیار بالا است. بهترین راه برای دریافت این مواد مغذی، خوردن غذاهای کامل است.
